Wat te doen? Een vriend wees hem op Nimeto Utrecht.

Dat leek hem wel wat. Die opleiding had tenslotte wat met interieur te maken én met vormgeving. Oké, er werd ook veel aan styling gedaan en dat was niet echt zijn ding, anderzijds leek hem dat wel leuk om te leren. Hij hoefde er niet te lang over na te denken. Ook al was de Open Dag van Nimeto al geweest, zonder veel aarzelingen koos hij voor deze vervolgopleiding.

Lieven koos binnen Nimeto voor de interieuropleiding. Lieven: “Eerlijk gezegd zag ik er wel een beetje tegenop om een MBO-opleiding te doen. Maar dat was onterecht. Dit bleek een echt goede MBO waar ik veel geleerd heb. Bovendien heerste er een enorme gezelligheid op de opleiding. We hadden hele goede docenten waar we als studenten ook goed contact mee hadden. Nee, voor mij was die opleiding één groot feest. En dat begon al met die Klipperweek. Daarna kon het wat mij betreft niet meer stuk.

Ik heb gedurende de gehele opleiding enorm genoten en ik heb er hele goede vrienden aan overgehouden. Vrienden die ik overigens nog steeds zie.” Kennismaking met de echte wereld “Mijn stages waren enorm leerzaam, vooral omdat het voor mij een kennismaking was met de echte wereld. Zo deed ik een stage bij een interieurbouwer in Barneveld. Daar zat ik dan voor een klant een interieur te tekenen dat later, in de werkplaats achter de winkel, werd gebouwd. Prachtig was dat. Daar geniet ik nog steeds enorm van – ook bij mijn huidige werk – dat er daadwerkelijk iets gebouwd wordt wat ik zelf heb ontworpen. En bij een andere stage zat ik al ‘s morgens om 7 uur met zware shag rokende schilders in de auto en dan gingen we op pad om op beurzen de wanden van stands te sauzen.” Realiteitszin “Ook zoiets, tijdens onze werkweek gingen we met een groep in Barneveld de bovenverdieping van een oud landhuis opknappen, wanden zetten en schilderen. Gewoon heel praktisch en nuttig werk. En nog gezellig ook, met zo’n hele groep.

Nee, als ik iets op Nimeto heb geleerd, dan is het wel realiteitszin. Toen ik dus na Nimeto naar de kunstacademie ging, ontdekte ik dat nieuwe leerlingen die direct van de HAVO kwamen, dat gevoel voor realisme geheel en al misten. Dat had ik dus wel. Dankzij Nimeto. Bij mijn eindopdracht koos ik ervoor om een ontwerp te maken voor een kerk waarvan het bestuur destijds in dubio stond of ze de kerk zouden uitbreiden of slopen en een geheel nieuw gebouw neerzetten. Toen heb ik een heel interieurplan gemaakt voor de binnenhuisarchitectuur van dit gebouw, dat dateerde uit de zestiger jaren. Het werd een heel realistisch plan waar ze echt wat mee hadden gekund als ze niet alsnog hadden besloten naar een ander pand te verhuizen.

Na Nimeto heb ik me aangemeld bij de kunstacademies in Utrecht en Den Haag. Bij beide werd ik aangenomen. Ik koos uiteindelijk voor de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag, omdat die erg goed stond aangeschreven en zo’n beetje elk jaar de interieurarchitect van het jaar af leverde. Wat mij betreft klopte dat wel, want in 2013 sleepte ik ook de BNI bachelorprijs in de wacht. Een prijs die echt bedoeld is om interieurarchitecten te stimuleren kwalitatief sterke ontwerpen te maken.

Lieven studeerde af met de transformatie van een oud ketelhuis tot een cultureel centrum. De jury sprak met lof over zijn ontwerp waarin zijn gevoel voor verhouding, zowel in het geheel als in het detail, opviel. Ze roemden zijn gevoel voor tactiliteit, zowel in materiaalkeuze als in metafysische aspecten van het ontwerp. Lieven maakt tegenwoordig deel uit van het kunstenaarscollectief Observatorium.  In het verlengde van zijn studie is hij wel met ruimte bezig, maar dan voornamelijk met de buitenruimte. De kunstenaars van Observatorium creëren buitenobjecten en werken aan projecten in de openbare ruimte. Om mensen anders naar het (urbane) landschap te laten kijken, vooral als dit landschap zich in transformatie bevindt. Hun werk bevindt zich op het snijvlak van architectuur en beeldende kunst. De opdrachtgevers voor Observatorium komen zowel uit het binnen- als het buitenland. Lieven maakt al sinds zijn afstuderen aan de kunstacademie deel uit van deze groep. “Dat heb ik toch ook wel aan mijn tijd bij Nimeto te danken. Ik weet niet of ik destijds meteen na de HAVO wel naar de kunstacademie had kunnen gaan. Dat was toen wel een hele grote stap geweest. Maar door alles wat ik op Nimeto had geleerd, voelde ik me veel zekerder van mijn zaak. Ik had het gevoel dat ik het echt kon. Daardoor was de keuze voor de kunstacademie een hele logische!