020 gaat naar 030. Intake Nimeto RPC, pittig. Heel veel aanmeldingen en dan maar hopen. Gestart in 1992. Van klipperweek tot aan gymles. Legendarisch. Stages bij de overleden V&D en IQ-project. Diploma in ’96. Toptijd gehad.

Werken in de stand/ decorbouw. Keihard werken. Veel geleerd. Pittig. Solliciteren bij een ander bedrijf. Product presentatie. Past beter bij mij. Stagiaires van Nimeto begeleiden. Hè, dat is leuk. En dan komt de stagiaire ook nog met de opmerking:” Nimeto is op zoek naar oud-leerlingen die mogelijk voor klas willen staan”.

Hè, is dat niet leuk? 020 gaat weer naar 030. Oud docenten worden dan ineens je collega’s. Bizar. Ik voor de klas. Nooit en te nimmer aan gedacht.

In dienst 24-04-2006

Eerste dag. Sta je dan. Zeven kleuren.

Mentor/coach/stagebegeleider/docent. Tranen van het lachen. Tevens emotionele verhalen. Daar heeft 020 dan geen rekening mee gehouden. Pittig.

Maar dat weerhoudt mij er niet van om elke dag naar de Smijerslaan 2 te komen.

Dat betekent grofweg: 18 jaar x z’n 200 werkdagen x dagelijks woon-werkverkeer (130km) stage kilometers niet meegerekend = ongeveer 11 keer de wereld rond.

Voorlopig zijn er geen redenen om het pand te verlaten. Ook niet naar aanleiding van elf keer de wereld rond of leesbril. Nog steeds trots op de leerlingen die hun eigen pad bewandelen. Zo mooi om te zien hoe ze binnenkomen. Groeien in hun zelfvertrouwen. En uiteindelijk met een diploma weer verder gaan met hun dromen. Dat ik daar een onderdeel van mag zijn. Daar word ik blij van.

Doe vooral wat je leuk vindt. Wees trots op wat je maakt. Sta open voor feedback. Na regen komt zonneschijn. Morgen komt de zon gewoon weer. Dat houdt niemand tegen.

Ook 020 niet.